نه مادربزرگ . تو باید بری بهشت

یادم میاد خدابیامرز مادر بزرگ من نماز نمیخوند. روزه هم من ندیدم که بگیره. کلا آدم مذهبی نبود. از مذهب و دین فقط چهارتا قسم و یکی دوتا نفرین عربی بلد بود. اون موقعها برعکس من بود. البته من خیلی آدم مذهبی نبودما. نه. ولی فرایض دینیم رو سعی میکردم به جا بیارم. آخه مگه کیه که از بهشت با اون حوری و جوی عسلش بدش بیاد.یا اصلا کیه که دلش میخواد بره جهنم و قیر داغ بریزن توی حلقش و جاهای دیگش؟ ولی این مادر بزرگ خدابیامرز ما اصلا انگار دوست داشت تیشه به ریشه خودش بزنه. یا اصلا انگار دوست نداشت عسل بخوره. من خیلی دلم میخواست که باهاش صحبت کنم و به راه راست هدایتش بکنم. ولی هیچ وقت فرصت نشد یاشاید هم ترسیدم بخوام باهاش امر به معروف و نهی ازمنکر تمرین کنم. خلاصه مادر بزرگ فوت کرد. ولی باید اعتراف کنم که زمانی که اون فوت کرد دیگه من اون شور و شوق رو برای هدایت همه گمراهان ازدست داده بودم. الان دیگه مدتها از اون زمانها گذشته و دیگه من کمتر احساس کار درستی میکنم. نمیدونم فقط در مذهب ما اینجوریه یا پیروان همه مذاهب احساس میکنن که باید همه رو اونجوری بکنن که اونا دوست دارن. یا این که همه باید اون بلایی سرشون بیاد بعد از مرگ که اونا فکر میکنن میاد. راستش این خوبه که بخوایم همه خوشبخت بشن ولی این خوب نیست که بخوایم همه رو به زور خوشبخت کنیم. اصلا چرا هر کدوم از این مذهبها و دینها فکر میکنن که تنها پیروان اونها هستن که یه راست وارد بهشت میشن و بس. اصلا یه سوال: اصلا دینی و/یا مذهبی هست که وعده سر خرمن اون دنیا رو نده؟ تازه توی هرکدوم از این مذهبها و دینها خودشون هم کلی شاخه و فرقه وجود داره و کلی هم احساس کار درستی میکنن و برای خون بقیه شاخه ها و فرقه های همون دین خودشون هم تشنه هستن. خلاصه کلی دو چار مشکلات بودم. دیگه یواش یواش این احساس کاردرستی رو از دست دادم. الان دیگه خیلی وقته که تلاشی برای به راه  راست هدایت کردن دیگران ندارم. فکر میکنم کم کم خودم دارم به راه راست هدایت میشم. شاید هم تا الان شده باشم. اگه شده باشم باید دیگه کم کم برم و دیگران رو هم به راه راست هدایت کنم. خداحافظ.